Een uitspraak die het heel kernachtig duidelijk maakt: kwaliteitszorg doe je niet zomaar even tussendoor. Nee, kwaliteitszorg krijgt pas de kans om te groeien door er een gewoonte van te maken.
Door met een open blik aanwezig te zijn in je school…..Te zien wat er gebeurt….. oog te hebben voor de kleine signalen en….. aanspreekbaar te zijn voor alle betrokkenen.
Maar ook door er bewust tijd vrij voor te maken. De belangrijkste tegenstander van kwaliteitszorg is voor veel directeuren de waan van de dag. De kwaliteitszorgkalender is daarbij een eerste hulpmiddel.
Instrumenteel?
Ja, dat kan het ook zijn. Maar zéker niet alleen. Kwaliteitszorg krijgt wat mij betreft pas inhoud en betekenis wanneer je een stapje verder gaat dan het simpelweg invoeren van een kwaliteitszorginstrument. Wanneer het instrument onderdeel is van een set gewoontes en afspraken die allemaal bijdragen aan de kwaliteitsontwikkeling van de school. Wanneer het je het echt tot een eigen manier van werken maakt.
Kwaliteitscultuur!
Een begrip dat voor het eerst een centrale plaats krijgt in het nieuwe kader van de inspectie. En ik ben daar blij mee. Omdat de ontwikkeling van een school grote stappen kan maken wanneer er kritische en onderzoekende mensen werken. Mensen die de waarom-vraag blijven stellen, aan anderen en aan zichzelf.
Waar nodig denk ik graag mee – of juist tegen – om die kwaliteitscultuur in ontwikkeling te brengen.
Lees hoe
